Περί Προέδρου

Επειδή βλέπουμε ότι πάει να στηθεί από την κυβέρνηση της Δεξιάς και από διάφορους άλλους τσάτσους της διαπλοκής ένα άθλιο παιχνίδι για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό κείμενο του Νίκου Κοτζιά που διαβάσαμε στο epirusgate πριν από λίγες μέρες.

.
1. Το Σύνταγμα και η δημοκρατία απαιτούν εναλλακτικές δυνατότητες
Το Σύνταγμα προβλέπει διαδικασίες εκλογής Προέδρου. Εάν δεν συγκεντρώσει ο υποψήφιος τα 3/5 των βουλευτών ούτε κατά την τρίτη ψηφοφορίας, τότε το σύνταγμα προβλέπει τη διεξαγωγή εκλογών. Η τήρηση του Συντάγματος μπορεί, κατά συνέπεια, να γίνει με δύο τρόπους και σε δύο διαφορετικούς χρόνους. Είτε με την εκλογή προέδρου με αυξημένη πλειοψηφία από την παρούσα βουλή, είτε από την επόμενη χωρίς αυξημένη πλειοψηφία. Η επιλογή της μίας ή της άλλης διαδικασίας και χρόνου, αποτελεί δικαίωμα δημοκρατικής ελευθερίας των κομμάτων. Απορρέει από συγκεκριμένες σε κάθε περίπτωση συνταγματικές προβλέψεις. Εξάλλου ουσία της δημοκρατίας είναι η ύπαρξη εναλλακτικών δυνατοτήτων και λύσεων.
Η αξιοποίηση της μίας ή άλλης δημοκρατικής συνταγματικής εναλλακτικής πρόβλεψης αποτελεί στοιχείο ελευθερίας εντός της πολιτικής αρένας. Όταν η ΝΔ, κατά συνέπεια, επιδιώκει να παρουσιάσει ως μόνη...
υπεύθυνη επιλογή, εκείνη που παριστάνει ότι προτιμά, τότε δεν είναι η αντιπολίτευση που παίζει παιχνίδια με το σύνταγμα αλλά η ΝΔ, αφού περιορίζει τη δημοκρατία και αρνείται τον πλούτο άσκησής της όπως προβλέπει και επιτρέπει τι σύνταγμα.Η ΝΔ είναι η πολιτική δύναμη που παίζει άθλια παιχνίδια ως προς τα συνταγματικά δικαιώματα των κομμάτων της χώρας, όταν ανάγει μία εκ των δύο διαδικασιών που προβλέπει το Σύνταγμα σε «ανεύθυνη πράξη». Όταν χαρακτηρίζει υπάρχουσες συνταγματικές προβλέψεις και την υλοποίησή τους ως «ανεύθυνο πολιτικό παιχνίδι με τους θεσμούς».
Διότι στην ουσία, η ΝΔ ανάγει ευθέως μία εκ των δύο διαδικασιών που προβλέπει ο θεμελιακός νόμος λειτουργίας του πολιτικού συστήματος της χώρας σε ανεύθυνη πράξη. Κάτι τέτοιο, βέβαια, θα μπορούσε να διατυπωθεί μόνο από ένα κόμμα που δεν έδειξε την τελευταία πενταετία μεγάλη πίστη στο νόμο και τις επιταγές της ηθικής
2. Οι αιτίες που η ΝΔ περιορίζει τις συνταγματικές ελευθερίες και επιλογές
Προκύπτει από τα πιο πάνω, ένα απλό ερώτημα: για ποιο λόγο η ΝΔ επιδιώκει να εμφανίσει την εφαρμογή συνταγματικών προβλέψεων ως «πολιτικό παιχνίδι»; Κατά τη γνώμη μου οι αιτίες είναι δύο. Η πρώτη συνδέεται με το γεγονός ότι η ΝΔ θέλει να μετατοπίσει τις δημόσιες θεματικές ως προς τον τρόπο που κυβερνά τη χώρα. Να συσκοτίσει τις επιλογές της υπέρ συγκεκριμένων μεγάλων συμφερόντων. Να κρύψει την ανικανότητά της να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της χώρας καθώς και την έλλειψη σχεδίου ως προς τα εθνικά συμφέροντα.
Η ΝΔ, ειδικότερα με το θέμα του προέδρου πέρα των πιο πάνω στόχων, επιδιώκει να μετακινήσει το ζήτημα της ανάγκης αλλαγής της κυβέρνησης στο ζήτημα κατά πόσο υποχρεούται ή όχι το ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει Πρόεδρο στην ημερομηνία που εκείνη επιλέγει. Θέτει δε αυτό το ψευτοδίλημμα προς δύο πλευρές. Αφενός προς το ίδιο το πρόσωπο του Προέδρου, που έτσι επιθυμεί να τον κάνει μέρος του Προβλήματος και αφετέρου προς τον λαό τον οποίο θέλει να τον πείσει, ότι το κύριο πρόβλημα δεν είναι ποιος κυβερνά τον τόπο και με ποιο τρόπο κυβερνά, αλλά το σε ποια ημερομηνία και με ποια από τις δύο προβλεπόμενες συνταγματικές διαδικασίες θα εκλεγεί ο Πρόεδρος της χώρας.Είναι, όμως, σαφές, ότι από τις ίδιες τις προβλέψεις του ελληνικού συντάγματος, ότι ο κύριος θεσμός στο σύστημα διακυβέρνησης δεν είναι ο Πρόεδρος, αλλά η κοινοβουλευτική πλειοψηφία και η κυβέρνηση που επιλέγεται / στηρίζεται απ' αυτή. Για αυτό εξάλλου το Σύνταγμα της χώρας δεν προβλέπει ούτε Προεδρικού τύπου Μοναρχία, ούτε Προεδρική Δημοκρατία, αλλά Προεδρευομένη Δημοκρατία. Κατά συνέπεια η ΝΔ υποκρίνεται βαθύτατα στα πλαίσια συνειδητής επιλογής, όταν ως κολοβή αλεπού προσπαθεί να διηγηθεί ότι το ζητούμενο δεν είναι το ποιος κυβερνά, αλλά το πότε θα εκλεγεί ένας πρόεδρος που είναι έτσι και αλλιώς κοινής αποδοχής.
3. Νεοδημοκρατικές υποκρισίες ανώτερου και ανώτατου βαθμού
Η ΝΔ υποκρίνεται στο τετράγωνο, όταν καμώνεται ότι ανησυχεί για την τύχη των θεσμών. Πρώτον, διότι με την πολιτική της αποδιοργάνωσε συστηματικά το υπάρχον θεσμικό σύστημα του κεντρικού κράτους, και όχι μόνο. Ιδιαίτερα, από τη σκοπιά που εξετάζουμε εδώ το ζήτημα, αποδιοργάνωσε τη λειτουργία της βουλής, την αποτελεσματικότητα των ανεξάρτητων και ελεγκτικών αρχών, ενώ έκανε κατάχρηση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους. Δεύτερον, η ΝΔ, κάνοντας κατάχρηση των προβλέψεων του Συντάγματος και δοκιμάζοντας τις αντοχές του ίδιου του Προέδρου, ζήτησε και διεξήγαγε το 2007 πρόωρες εκλογές, στο όνομα της συγκρότησης ενός προϋπολογισμού, που ούτε ήταν πραγματική αιτία εκλογών, αλλά και ούτε τον εφάρμοσε, όπως εξάλλου έκανε και με εκείνον του 2009.
Μη ξεχνάμε ότι η ΝΔ επικαλέστηκε υποκριτικά τα του προϋπολογισμού, προκειμένου να κάνει εκλογές εκτός της «κανονικής σειράς» που προβλέπει το Σύνταγμα. Είναι δε ολοφάνερο ότι η διεκδίκηση του ΠΑΣΟΚ να φύγει η παρούσα κυβέρνηση αποτελεί μια θεσμική επιταγή και διαδικασία, σαφή και ειλικρινή σε αντίθεση με τις ψευδείς αιτιολογήσεις της ΝΔ πριν δύο χρόνια.Η ΝΔ υποκρίνεται στη νιοστή, όταν καμώνεται ως το μόνο που έχει στο μυαλό της είναι να κυβερνήσει τα επόμενα δύο χρόνια και στο ενδιάμεσο να προέλθει καλή τι πίστη στην εκλογή από τη βουλή του Προέδρου της χώρας. Και αυτό, διότι και ο τελευταίος βουλευτής της καθώς και κάθε δημοσιογράφος γνωρίζει ότι ο πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός της χώρας «σκέφτεται» μετά επιμονής να κάνει πρόωρες εκλογές. Το πότε θα τις κάνει το εξαρτά σε καθοριστικό βαθμό από το τι θα του δείξουν οι δημοσκοπήσεις, ιδιαίτερα μετά το καλοκαίρι. Με άλλα λόγια, κριτήριο διεξαγωγής των εκλογών δεν είναι για τη ΝΔ οι ανάγκες της χώρας, αλλά το στενό κομματικό της συμφέρον.
Ενώ είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορεί, πλέον, να κυβερνήσει, ότι η παραμονή της στην κυβέρνηση κάνει κακό στον τόπο, δεν σκέφτεται ούτε πώς θα περιορίσει τις ζημιές στην Ελλάδα, που η πιο δραστική στάση είναι να τα μαζέψει και να φύγει, αλλά ούτε πώς θα μπορούσε να γίνει καλύτερη κυβέρνηση, αλλά απασχολείται η ηγεσία της, που κατά τον κ.Τατούλη είναι βαρίδι ακόμα και για την ίδια τη ΝΔ, για το πώς θα περιορίσει τις ζημιές για την ίδια. Πώς δεν θα τιμωρηθεί / ηττηθεί με τρόπο που της αξίζει. Κατά συνέπεια, η ΝΔ κοιτά τις δημοσκοπήσεις και όχι τα προβλήματα της χώρας. Αν οι δημοσκοπήσεις τις δείξουν κάποια στιγμή περιορισμό της ήττας της, τότε θα κάνει εκλογές. Ποιος; Η ΝΔ που κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι παίζει με τους θεσμούς.
Η ΝΔ κρατά τη χώρα σε μια συνεχή εκλογολογία.
Ο Καραμανλής το μόνο που σκέφτεται είναι πώς θα συνδυάσει την όσο το δυνατό πιο μακρά παραμονή του στην εξουσία με την όσο το δυνατό λιγότερη εκλογικά ντροπιαστική αποχώρησή του απ' αυτή. Το πρόβλημά του είναι διττό. Αδυνατεί, αφενός, να σκεφτεί τα προβλήματα της χώρας με όρους πραγματικών αναγκών, αλλά αδυνατεί, αφετέρου, να βρει τρόπους που να ικανοποιούν και τους στενούς προσωπικούς του στόχους. Στόχους που μόλις περιέγραψα. Με άλλα λόγια, ο Κ.Καραμανλής, δεν κυβερνά τη χώρα, αλλά την κρατά στην ομηρία των προσωπικών του στόχων. Προσπαθεί δε να ντύσει με θεσμικό φόρεμα αυτή του την επιλογή; Εκείνος αυτοεμφανίζεται ως υπεύθυνος που συνεχώς σκέφτεται εκλογές, ενώ το ΠΑΣΟΚ που τις ζητά είναι «ανεύθυνο». Απαιτεί όλοι να ανεχθούν τους κινδύνους που προκαλεί στη χώρα η παραμονή της ΝΔ στην εξουσία και να μην αξιοποιήσει η αντιπολίτευση τις προβλέψεις του ίδιου του Συντάγματος, της μοναδικής δυνατότητας που αυτό δίνει προκειμένου να εξαναγκαστεί σε απομάκρυνση η ΝΔ από την κυβέρνηση. Τυχόν αξιοποίηση καταγγέλλεται ως «θεσμικό παιχνίδι».
Η ΝΔ επιθυμεί, αλλά δεν μπορεί να το πετύχει, να εμφανίσει την εξυπηρέτηση των στενών της συμφερόντων ως υπεύθυνη πολιτική και την υπεύθυνη απαίτηση του ΠΑΣΟΚ για αλλαγή της κυβέρνησης, πράξη εκ των πραγμάτων αναγκαία ως «παιχνίδι». Η στάση της ΝΔ αποτελεί ύβρι σε βάρος του Ελληνικού. Η ύβρις, σύμφωνα με τους προγόνους μας, όταν θεσμίζαν την αθηναϊκή δημοκρατία, είναι η έλλειψη μέτρου. Είναι η επιμονή σε κάτι που έχει ξεπεραστεί. Είναι η προσπάθεια επέκτασης αρνητικών φαινομένων. Και αυτό πράττει η ΝΔ και ο πρωθυπουργός της. Τόσο με την πολιτική τους, όσο και με την επιμονή που δείχνουν προσκολλημένοι πάνω στην εξουσία.