Ανοιχτή επιστολή στον κ. Μάκη Γιομπαζολιά.

Κύριε Γιομπαζολιά, ΔΕΝ είχα σκοπό να ξαναγράψω για τις σπιουνιές του σπίνου.

Το ερέθισμα μου το έδωσε μία παλιά σου ανάρτηση, στο blog σου.

Συμφωνώ ακόμη με τα γραφόμενα, εσύ μάλλον τα ξεπέρασες με τις "κακιές" παρέες σου.

Βέβαια σαν πολίτης - και δημοσιογράφος μπορείς να γράφεις ακόμη και αυτό:

"Φίλες και Φίλοι, εδώ είμαστε και πάλι. Από τις 4 Φεβρουαρίου, που έγινε η τελευταία μου ανάρτηση, σιώπησα. Ουδείς μου το επέβαλε. Επιλογή μου συνειδητή ήταν, για δικούς μου λόγους."

Επίσης το δικαίωμά σου να σιωπάς, είναι και αυτό δικό σου θέμα. Όπως και των άλλων να διαβάζουν καβάφη:

"Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος / για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα / ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες, / και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις, / (η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),"
Στη συνέχεια γράφει ο ποιητής:
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα, / και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του, / και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Άραγε τι να εννοεί ο ποιητής; ... ότι μπορεί
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία / αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει· /
πιθανόν και τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε· / την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Έχουν κάποια σχετική αξία, όλα
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης, αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις... [Κ.Καβάφης(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)]

Αλλά η ποίηση αυτή έχει πολλούς αποδέκτες και δημιουργεί πολλάκις συνειρμούς που πιθανόν κάποιοι να δουν φωτογραφίες τους...

συνέχεια στο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ