Παράλογα

Του Παντελή Καψή

ΤΟΝ Οκτώβριο του 2008, όταν ήρθε για πρώτη φορά- και για απλή «ενημέρωση»- ο φάκελος του Βατοπεδίου στη Βουλή, η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να μην πάρει μέρος στην ψηφοφορία για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ.

Η δικαιολογία που δόθηκε τότε από τον ίδιο τον κ.

Προκόπη Παυλόπουλο ήταν πως η υπόθεση εκκρεμεί στη Δικαιοσύνη. Αν μέναμε στην ψηφοφορία και καταψηφίζαμε, πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο υπουργός, τότε η υπόθεση δεν θα ήταν δυνατόν να επανέλθει στη Βουλή όταν θα ολοκληρωνόταν η δουλειά των εισαγγελέων.

ΠΕΡΑΣΑΝ οι μήνες, οι εισαγγελείς τελείωσαν με τις καταθέσεις των μαρτύρων και, πέραν πάσης κυβερνητικής προσδοκίας, έστειλαν ξανά τον φάκελο στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας για να πάει στη Βουλή.

ΤΟ ότι δεν έφτασε ποτέ, μπορεί και να το περιμέναμε. Εκείνο που δεν ήταν δυνατόν να φανταστούμε ήταν η δικαιολογία. Δεν μπορούσαμε να στείλουμε τον φάκελο στη Βουλή για δεύτερη φορά, διέρρευσαν οι γνωστοί κύκλοι της Εισαγγελίας.

Αν τον ξαναστέλναμε θα ήταν σαν να αποδοκιμάζαμε την αρχική απόφασή της τον Οκτώβριο, όταν δεν εγκρίθηκε η Προανακριτική!

Ο τέλειος φαύλος κύκλος δηλαδή, βγαλμένος από το θέατρο του παραλόγου. Δεν ψηφίζουμε την Προανακριτική για να μπορεί να έρθει ξανά ο φάκελος και δεν έρχεται ο φάκελος επειδή δεν ψηφίσαμε...

ΟΙ πολίτες βέβαια βλέπουν και κρίνουν. Κι είναι φανερό ότι έχουν πλέον αποσύρει οριστικά την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση.

ΔΕΝ είναι μόνο οι μεθοδεύσεις για να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές που έχουν αποκαλύψει την ευκολία με την οποία θυσιάζει κάθε έννοια θεσμικής τάξης και πολιτικής αξιοπρέπειας.

ΕΙΝΑΙ και η παταγώδης αποτυχία της στην οικονομία, όπου μετά την αποκάλυψη του πραγματικού μεγέθους των ελλειμμάτων οδηγούμαστε ολοταχώς σε νέο γύρο αύξησης των φόρων και περικοπών στις δαπάνες.

Ο συνδυασμός πολιτικής αναξιοπιστίας και ανικανότητας όμως, μαζί βέβαια με την ανασφάλεια που προκαλεί η οικονομική κρίση, έχουν οδηγήσει σε μια συνολική αμφισβήτηση του πολιτικού μας συστήματος που ασφαλώς δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολίτευση.

ΟΤΑΝ το 1993 είχαμε ξαναβρεθεί σε παρόμοιο αδιέξοδο, οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη με απλές σχετικά κινήσεις είχαν κατορθώσει να βελτιώσουν τα οικονομικά και να ηρεμήσουν τα πολιτικά μας πράγματα. Μπορούσαν όμως να αντλήσουν από μια σημαντική δεξαμενή καλής θέλησης των ψηφοφόρων.

ΔΥΣΚΟΛΑ θα συμβεί το ίδιο με την επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου από την πρώτη κιόλας ημέρα της θητείας θα βρεθεί μπροστά σε διλήμματα που θα κρίνουν όχι μόνο την κυβέρνησή του, αλλά ενδεχομένως και την ίδια τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ αντί να ετοιμαζόμαστε γι΄ αυτά ασχολούμαστε σχεδόν αποκλειστικά με τα σκάνδαλα.

Μάταια περιμένουμε, λες με κάποιον μαγικό τρόπο, να ξεφύγουμε από την ατζέντα της μιζέριας μας!

ta nea